Wedstrijd
6 VEKA NK autocross
Pieterzijl
18 september 2010
Na
de gedegen samenwerking in den Horn sloegen ook nu de ACVOpsterland,
Superklasse Noord en WRO promotions de handen weer in elkaar
voor de ontknoping binnen het Veka NK Autocross 2010. Het strijdtoneel
was slechts enkele kilometers van de 2009 NK baan in Visvliet
verwijderd en was nu in Pieterzijl gesitueerd. Weer geen Fries
volkslied maar wel het Wilhelmus in Groningen. De baan was niet
standaard van vorm en als dat zo is zijn de weergoden het Noorden
van het land meestal slecht gezind. Zo ook nu maar op donderdag
werd er groen licht gegeven en werd alles op het laatste moment
in gereedheid gebracht.
Bumpergate
hield de gemoederen binnen de toerwagenklasse enorm bezig want
Kools verloor zijn protest tegen de Breederland equipe na de NK
in Zuidland. Toch werd er in de dagen erna koortsachtig overlegd
binnen de KNAF en werd er een rigoureus besluit genomen. Na de
escapades in Haarle was de KNAF er van overtuigd dat de sportcommissarissen
zich nogmaals over de zaak dienden te buigen. Want in Haarle werden
er diverse deelnemers uitgesloten na de finale met een vergelijkbaar
vergrijp. Een hoorzitting zou plaats vinden op de maandag voor
de laatste NK alleen kwam Leen Klok (sportcommissaris in Zuidland)
niet opdagen. En daar stond iedereen met zijn rug tegen de muur.
Geen hoorzitting, geen heroverweging dus geen uitspraak. Alles
en iedereen in het ongewisse en een brief van de KNAF bracht de
problemen naar buiten. De gemoederen waren in ieder geval tot
rust gekomen en zo kon ook de toerwagen klasse met een gerust
hart aan de start verschijnen in Pieterzijl. Een kort onderonsje
tussen het BSAC en de sportcommissarissen en alle toerwagen deelnemers
bracht hun voor de wedstrijd bijeen en werd er gehoopt op een
sportieve strijd want daar waren alle deelnemers het wel over
eens. We vechten het op een positieve manier uit op de baan en
niet achter de groene tafel. Maar dat er een vervolg komt op de
hoorzitting dat begrijpt iedereen. Komt tijd, komt raad moeten
we maar denken.
Hans Kersten ziet in de toekomst geen combinatie meer tussen werk
en TC-er. Hij legt dan ook deze winter zijn functie neer maar
gaat naar alle waarschijnlijkheid niet verloren voor de autocross.
Hij heeft zichzelf namelijk aangeboden om de functie van klasse
vertegenwoordiger te worden van de toerwagenklasse.
Baan
Vroeger ging ik er ook altijd bij Boerakker af om naar de baan
in Visvliet te gaan tot ik er achter kwam dat het vanaf Friesche
Palen korter was. Een beetje sentiment had ik dus nog wel op de
heenweg en met een dikke 20km binnendoor ging het prachtige landschap
over in het uitgestrekte Pieterzijl. Dat het nat was hadden we
natuurlijk al wel verwacht alleen dit overtrof zelfs mijn slechtste
gedachte. De auto parkeerde ik dan ook maar buiten het rennerskwartier
om zo een afsleepregeling te voorkomen. En dit bleek niet ongegrond
aan het einde van de dag. De baan daarentegen lag er een stuk
beter bij dan het rennerskwartier. En ook nog eens een uitdagende
baan met een lengte van 620 meter met een echte chicane die na
de bochten 1 en 2 naar binnen kwam zetten en weer iets naar buiten
ging om zo bocht 3 en 4 aan te kunnen vallen.
En de 173 deelnemers die een bezoek brachten aan Pieterzijl zullen
allemaal beamen dat het een mooie doch zware baan was. En dan
namen ze de vele gaten die de zachte geaardheid van de baan met
zich meebracht maar voor lief.
Sprint 1600
Met slecht 1 rijder te weinig wisten de 30 deelnemers dat voor
precies de helft van hun het er na 3 manches op zou zitten want
een kleine finale zat er niet in. Maar voor de 15 snelste was
er geen vuiltje aan de lucht want die mochten nog een keer in
de finale van start. Wie daar helaas niet bij was was Dirk-Jan
Middelveld. De revelatie van de laatste 2 NK wedstrijden maakte
in de tweede manche een hele harde salto mee waardoor er veel
schade te betreuren was. Gelukkig mankeerde hij zelf niets.
Om 17.10h stonden ze aan de start voor de eerste finale van de
dag en wist Yves Vervloet dat de eerste manche hem de das had
omgedaan. Met zijn oude auto scoorde hij daarin slechts een laatste
plaats. De opmars in de tweede manche met een achtste plaats en
een derde in de derde manche brachten hem met 1 punt tekort op
plaats 16. Helaas dus geen finale voor de Belg die uiteindelijk
wel in de top-10 van het eindklassement eindigde namelijk als
de nummer 8 van Nederland. En dat smaakt naar meer voor 2011.
Voor de titel waren er nog 3 kandidaten over en die presteerden
het om de eerste 3 plaatsen in deze finale voor zich op te eisen.
Ruud Wiefferink was de beste na 3 manches voor Pieter Mennen en
Andre Vrieze. Allemaal wisten ze slechts 1 manche te winnen en
zo stonden ze alle drie op scherp en wisten ze dat een goede start
noodzakelijk zou zijn. Dat Marcel Schoo en Rene van der Coelen
ook op de eerste rij stonden was eigenlijk slechts bijzaak voor
de vele toeschouwers.
Pieter Mennen begreep de boodschap het beste en op de plakkende
klei baan schoot hij perfect uit de startblokken en gaf direct
het nakijken aan Vrieze. Wiefferink kreeg het direct aan de stok
met de ook zeer sterk gestartte Marcel Schoo en door een stuurfout
van Wiefferink raken ze elkaar. Gelukkig zonder gevolgen en Schoo
kon het ook wel begrijpen want voor Wiefferink hing er wat in
de lucht.
Voor de jurytrailer raakten Detlef Domhof en Johan Schoenmakers
elkaar en was de wedstrijd voor hun voorbij. Hennie Kuipers kon
het maar net aangeremd krijgen maar stond wel even stil. Hij kon
zijn weg vervolgen en met een zeer slecht lopende motor haalde
hij de finish wel.....
Wiefferink zag zijn dadendrang niet beloond worden en moest na
1 ronde toezien dat hij bij plaats 5 niet gebaad was en moest
in de achtervolging want Mennen begon al meters te maken. Ed van
Asten reed ook weer in een weergaloze stijl naar voren en nestelde
zich op plaats 3 om zo te gaan aandringen bij Andre Vrieze. En
dit is precies wat Mennen nodig had. Hij had van niemand geen
last en kon alleen maar aan zijn foutloze opmars voort zetten.
De strijd tussen Schoo en Wiefferink was ook al een prachtig schouwspel
waardoor Rene van der Coelen zich hier ook mee kon gaan bemoeien.
Je kwam eigenlijk ogen tekort vanwege de prachtige gevechten op
de baan. En Mennen kon alleen maar verder uitlopen en zag de titel
zo wel heel erg dichtbij komen. Met een recht stuk voorsprong
pakte hij de winst en wat het nog veel meer waard was de Nederlandse
titel en dat bij zijn debuut in het NK. Vrieze zag voor de tweede
maal in 2 seizoenen tijd de titel in de laatste wedstrijd aan
zijn neus voorbij gaan. Was het in 2009 Tolkamp die de titel wegkaapte
nu was het dus Mennen. Toch mocht hij niet ontevreden zijn met
zijn tweede plaats want die kreeg hij ook zeker niet cadeau vandaag
want in de laatste ronde was het nogmaals Ed van Asten die er
weer probeerde langs te komen. Het lukte hem overigens niet en
als dit wel was gelukt had dit geen gevolgen gehad voor de tweede
plaats in de eindstand van het NK voor Vrieze. Wiefferink won
uiteindelijk de strijd met Schoo en pakte zo het brons in de eindstand
van het NK.
1. Pieter Mennen (NEDERLANDS KAMPIOEN)
2. Andre Vrieze
3. Ed van Asten
Juniorklasse
Het verval binnen de juniorklasse was er ook nu weer want slechts
14 van de 23 origineel ingeschreven rijders en rijdsters vonden
hun weg naar Pieterzijl. Een voordeel hiervan was wel dat ze zeker
wisten dat ze, indien nog rijdend, allemaal in de finale zouden
starten. En alleen voor Hendrik-Jan Praamstra was de finale helaas
niet weggelegd want door mechanische pech was dit gewoon onmogelijk.
Hop was al officieus gekroond tot kampioen en plaatse zich slechts
als de nummer 5 voor de finale. Onbetwist de sterkste was vandaag
Kevin van Beek die met een ruime voorsprong de pole opeiste. Coen
Wouters en Stefan Gerrits bleven redelijk in het spoor en Brian
Dikmans was de laatste ontbrekende op de eerste rij.
Van Beek startte zoals hij de hele dag al reed namelijk erg snel.
Stefan Gerrits sluit direct aan voor Rudy van Asselt en Jimmy
Hop. Dat Hop toch nog wel wat wilde laten zien bleek na 3 ronden
want daar verwees hij Rudy van Asselt een plaats terug. Met snelle
buitenlijnen krijgt binnen afzienbare tijd zelfs Gerits en van
Beek weer in zicht en ka zich met de kop gaan bemoeien. En op
dat moment plaatst Gerrits een prachtige inhaalactie op van Beek
en die lukt. Ook Rudy van Asselt laat het er niet bijzitten en
haakt weer aan bij Hop. Zo zitten de eerste 4 rijders weer erg
dicht bij elkaar en ontstaat er een prachtig gevecht tussen deze
jonge matadoren. Hop heeft gezien dat zijn snelle buitenlijnen
de koploper niet kan verrassen en positioneert zich ineens aan
de binnenzijde en kan het Gerrits ineens heel moeilijk maken.
Kevin van Beek lijkt zich inmiddels gewonnen gegeven te hebben
namelijk. Als Gerrits vol onder druk van Hop komt te staan ziet
Rudy van Asselt zijn kansen toenemen en gaat de oude lijnen van
Hop volgen. En die blijken heel erg effectief te zijn want van
Asselt neemt de koppositie over die hij niet meer uit handen zal
geven. En zo liggen de kaarten ineens heel anders op tafel want
Kevin van Beek ziet ook weer kans om Jimmy Hop terug ter verwijzen
naar plaats 4 die daarmee zijn slechtste resultaat van dit kampioenschap
boekt maar daar kan de nieuwe kampioen zich niet druk over maken.
1. Rudy van Asselt
2. Stefan Gerrits
3. Kevin van Beek
4. Jimmy Hop (NEDERLANDS KAMPIOEN)
Keverklasse
Dat het echt niet allemaal haat en nijd is binnen de autocross
bewijzen de titelkandidaten Marco Raben en Lammert Brink. Brink
had in manche 1 terminale schade aan zijn versnellingsbak en mocht
van Raben zijn reserve bak lenen en gaf zo aan dat het ook op
een mooie manier kan om elkaar te helpen. Hulde aan Raben want
zo kan het dus ook.
Wordt dit dan de finale der finales gonst het langs de kant? Want
met de 3 titelkandidaten die erg dicht bij elkaar staan Brink,
Klaster en Raben op rij 1 moet er iets moois gaan gebeuren. Alleen
Peter Timmermans staat ertussen in want met een keer winst, een
zesde en een derde plaats was ook hij sterk. Het team gaf aan
dat hij zich niet met het gevecht om de Nederlandse titel mocht
bemoeien maar winst in de finale zou wel erg mooi zijn. Zeker
nu alleen hij de Belgische driekleur moest verdedigen nu Sooi
Ermens er niet bij was.
De spanning druipt er vanaf bij de start want kan Brink zijn zenuwen
nu wel in bedwang houden om de titel waar hij al zolang op aast
binnen te hengelen? Ja is het enige juiste antwoord want een enorme
goede start met de daarbij behorende tractie maken hem direct
tot koploper.
Binnen 1 ronde zien we allemaal al dat Brink al aan een soort
van voorsprong werkt want Klaster en Timmermans kunnen niet volgen.
En Raben ook niet want die vindt zichzelf pas weer op 4 terug.
Na 3 ronden lijkt de wegligging van Brink zijn kever niet optimaal
te zijn en komt Klaster wel heel erg dichtbij. Zo dichtbij dat
Brink moet gaan oppassen dat hij niet de fout ingaat. Dit gebeurt
wel alleen bij Klaster die zich bijna vergaloppeert in bocht 1
en de aansluiting weer verliest. Brink komt 2 ronden later in
bocht 3 hard door een gat heen en lijkt bijna stil te vallen waardoor
Klaster direct weer aansluit. Maar ook Raben heeft inmiddels Timmermans
en de Haan achter zich gelaten en nestelt zich weer achter Klaster.
Watertandend volgt iedereen de weergaloze strijd op de baan en
met nog 3 ronden te gaan staat de winnaar, dus laat staan de Nederlands
kampioen, allerminst vast.
Als aan een elastiek zetten ze de strijd voort en Raben ziet kans
om Klaster ter pakken alleen de enorme slechte gesteldheid van
bocht 3 en 4 is bijna funest voor de kever onderstellen. Brink
voelt de hete adem van zijn belagers in zijn nek en besluit om
hele effectieve en krappe binnenbochten te gaan rijden. Raben
laat het er niet bij zitten en ziet in de laatste ronde kans om
Brink voorbij te steken. Brink laat het er niet bijzitten en wil
voor de derde keer achter elkaar een NK wedstrijd winnen met zijn
oranje kever. In de chicane plaatst Brink een prachtige alles
of niets poging om Raben terug te verwijzen naar plaats 2 want
hij jaagt zijn kever er voorbij.
Raben schrikt er van zo lijkt en schiet in de derde bocht hierdoor
weer een beetje te ver naar buiten en ziet zodoende Jan-Paul Klaster
ook nog eens aan zich voorbij schieten en hiermee ook de tweede
plaats in het kampioenschap. Brink kan niets anders doen dan nog
1 keer flink gas te geven en zich goed te concentreren. Dit lukte
hem en wordt zo naast winnaar in Pieterzijl voor het eerst in
zijn al hele lange carriere Nederlands kampioen in de keverklasse.
En terecht want na deze finale was er maar 1 de beste en dat was
Lammert Brink.
1. Lammert Brink (NEDERLANDS KAMPIOEN)
2. Jan-Paul Klaster
3. Marco Raben
Toerwagenklasse
De klad zit er een beetje in bij de toerwagens want met slechts
16 deelnemers kun je hier toch van spreken. En met 14 starters
in de finale was er veel strijd te verwachten want het kampioenschap
was te verdienen in Pieterzijl. De uitspraak van Richard Kools
na het afwijzen van zijn protest in Zuidland stond me nog helder
voor de geest. Hij zou op een sportieve manier wraak gaan nemen
door voor de volle winst te gaan. En in de manches liet hij er
inderdaad geen twijfels over zijn bedoelingen bestaan want alle
manches waren een prooi voor hem. Ton van Leeuwen won er ook 2
en Toon Kooremans was ook in vorm. Hij reed alle podium plaatsen
al bij elkaar en stond naast Vincent Steenman en Peter Breederland
klaar op de eerste rij.
De laatst overgebleven titel kandidaat Rene van Vliet kwamen we
tegen op rij 2. Met zijn zesde plaats na 3 manches was hij niet
helemaal ontevreden want op de tweede rij aan de binnenzijde kon
hij zijn snelheid ten gelde gaan maken was zijn bedoeling.
Kools was de man die als eerste in bocht 1 aankwam voor Ton van
Leeuwen. Kooremans en Breederland sloten hier weer achteraan.
Ton van Leeuwen had geen boodschap aan de druk die Kools zichzelf
had opgelegd en vocht zich al een leeuw voorbij aan Kools en dat
al na 1 ronde.
Kooremans, voor de duvel niet bang, kreeg al verwoedde inhaalpogingen
van Peter Breederland te verduren en we zien dan ook al vrij snel
lichte schade aan de rechter achterkant van de Baleno.
Ton van Leeuwen had een enorme snelheidsontwikkeling in zijn Evo
vandaag en begon aan een redelijke voorsprong te werken in Pieterzijl.
Kools op zijn beurt had inmiddels ook alweer een redelijke voorsprong
op Kooremans. De wegligging door de enorme kuilen van de Porsche
was niet optimaal en op het rechte stuk viel de Porsche dan ook
een beetje stil in de vele gaten. Breederland zag dan ook geen
kans de Porsche van Kooremans te ontwijken en raakt hem hard aan
de achterzijde. Kooremans kan zijn auto ternauwernood nog onder
controle houden en komt met hoge snelheid op bocht 1 af. Te hoog
blijkt want veel te ruim gaat hij deze bocht in. Toch geeft hij
zich niet gewonnen aan de sluwe Breederland die probeerde binnendoor
te glippen. Kooremans houdt de controle en de snelheid er goed
in en geeft zich niet gewonnen. Hierdoor ontstaat er een aardig
tumultueuze bocht 1 en 2. Kooremans verliest toch ietwat de controle
en schiet ver naar buiten en komt in de losse klei die de kilverborden
aan de buitenzijde van de baan hebben neergelegd. Helaas verliest
Kooremans hier heel veel snelheid en aan de achterzijde zien we
ook een wiel aanlopen in de wielkast. Kooremans blijft nog wel
doorgaan maar kan geen vuist meer maken. Later wordt Kooremnas
teruggezet in de uitslag vanwege een valse start en een zwarte
vlag. Vincent Steenman bleek later ook vals gestart te hebben
overigens.
Breederland heeft inmiddels al redelijk schade opgelopen aan de
Suzuki en verliest snelheid wat ook zeker te wijten is aan de
linker achterband die lek is geslagen. Hierdoor kan Johan van
den Barg dan ook profiteren en de derde plaats inpikken. Voor
Leon Kammeraad is er een mooie vijfde plaats want hij ziet net
geen kans om Peter Breederland nog een plaatsje af te pakken.
Na afloop van deze finale diende Rene van Vliet, die niet verder
kwam als plaats 10, op een aantal punten protest aan tegen de
Baleno van Peter Breederland. Op hun beurt tekenden ze weer op
2 plaatsen protest aan tegen de Subaru van Rene van Vliet. De
never ending story van de toerwagenklasse kreeg hiermee dan ook
een afscheid waarmee het seizoen ook al was begonnen. De sportcommissarissen
bogen zich opnieuw over de voorvallen en gaven de Breederland
equipe op beide punten gelijk en het protestgeld werd gerestitueerd.
Alleen kreeg van Vliet niet meer dan een officiÏle waarschuwing
voor 1 van de vergrijpen. De Baleno daarentegen werd verzegeld
en ook de aanhanger waarin deze vervoerd wordt. Dus als alles
goed gaat is er binnen een aantal weken een definitieve uitspraak
te verwachten en kan er een Nederlands kampioen uit komen rollen.
In de race hiervoor zijn nog Peter Breederland, Rene van Vliet
en Richard Kools. Alleen wie er ook kampioen moge worden dit seizoen
of dit de manier is moeten we ons toch echt wel met zijn allen
gaan afvragen. Liever strijd op de baan dan in de Portakabin van
het BSAC.......
Oh ja Ton van Leeuwen won ogenschijnlijk gemakkelijk en Richard
Kools werd tweede en loste daarmee zijn belofte redelijk in. Zijn
nuchtere commentaar luidde dan ook dat Ton van Leeuwen echt niet
bij te houden was vandaag.
1. Ton van Leeuwen
2. Richard Kools
3. Johan van den Barg
Superklasse
Met 18 starters wisten alle deelnemers zich verzekerd van een
officieel NK punt. En nu de kampioen al bekend was liep Pierre
Blok dan ook lekker relaxed rond in het rennerskwartier. En dat
was vorig jaar wel anders in Visvliet toen de titel nog niet vergeven
was.
Een slechte dag was het voor Erik Ankersmit die na 2 manches niet
meer aan de start verscheen en zo was voor de finale de top-3
al bekend want ook Erik Pijnenburg had een slechte dag. Problemen
met de koppeling lieten ook hem na 3 manches de handdoek werpen.
Weinig spanning dus meer binnen de top van de Superklasse. Gerrit
Nap had geen problemen en herstelde afgelopen maand wat zaken
aan zijn motor die hem niet aanstonden. En dat wierp zijn vruchten
af in Pieterzijl want naast de goede wegligging was ook de snelheid
enorm voor de APP medewerker. De pole kwam dan ook niet als verrassing.
Pierre Blok toonde zich ook weer van voor samen met Tim ten Dolle
en Martin Kroon. John Verberk deed het in de manches nog rustig
aan met zijn hagelnieuwe Ford V6 motor. Maar in de finale was
hij het die voor spektakel zorgde in bocht 1. Hij probeerde namelijk
kopstarter Gerrit Nap aan de buitenzijde te verschalken en reed
lang op twee wielen en zag zijn poging mislukken. Weet zijn tweede
plaats wel te behouden voor Tim ten Dolle en Pierre Blok.
Eddy Oldeman met de groene Spies sprinter met Subaru motor startte
voor het eerst in Lopik en begon hier voortvaren aan zijn tweede
NK en was de verrassing van de dag. Na een knappe finale wist
hij uiteindelijk de vierde plaats voor zich te winnen. Op naar
2011 Eddy.
Nap was ontembaar vandaag want wat Verberk ook probeerde hij kwam
maar niet dichterbij. Met nog 4 ronden op de teller leek John
Verberk de strijd toch aan te kunnen gaan alleen brak er bij het
uitkomen van bocht 4 iets aan de voorwielophanging af. Verberk
parkeert zijn auto in de greppel en gooit zwaar teleurgesteld
zijn helm in de F&S sprinter.
Gerrit Nap heeft nu helemaal geen dreiging meer en schrijft weer
eens een NK overwinning bij op zijn al imposante erelijst. Tim
ten Dolle heeft een eenzame wedstrijd gereden en pakt zijn beste
klassering van het seizoen met plaats 2. Gedecideerd pakt de nieuwe
kampioen in deze klasse, Pierre Blok, de derde plaats en toont
zich hiermee een waardig kampioen.
1. Gerrit Nap
2. Tim ten Dolle
3. Pierre Blok (NEDERLANDS KAMPIOEN)
Standaardklasse
Uiteraard weer een kleine finale om het stel van 15 compleet te
maken voor een degelijke finale. John Post, Erwin Breederland
en Pieter Nieuwkoop waren de beste 3 hieruit en kregen de kans
om zo nog een keer de zware baan in Pieterzijl te betreden.
Opvallend was vandaag dat Chris Wagenaar niet op de eerste rij
te vinden was. Sterker nog hij kreeg het niet voor elkaar om uberhaupt
een manche te winnen en zodoende was plaats 6 zijn deel. Wie was
dan wel de beste na 3 manches? Dat was de oude rot uit Kootstertille
Yje de Vries voor Siegfried Postma, Monique van der Heide, Haitze
Idzenga en Sasa Kovac. Ofwel voor de verandering weer eens een
volledige MR2 rij.
Monique van der Heide was de beste startster al kon iedereen zien
dat zij veel te vroeg was met de start. Uiteraard was dit ook
de starter niet ontgaan en volgde er na afloop dan ook een vermelding
dat dit zo was. En ook al kwam ze echt als eerste over de streep
uiteindelijk was de laatste plaats haar deel want er viel niemand
uit.
Dus was de uiteindelijk kopstart voor Yje de Vries met Postma
achter zich. Wagenaar zette alles op alles op 6 uit 6 te gaan
scoren vandaag en klopt direct op de deur aan de buitenzijde in
de bochten combinatie 3 en 4. Hij komt echter achter Idzenga terecht
en die is niet van plan om ruimte te maken voor de nieuwe kampioen
en samen gaan ze de strijd vol aan. Postma is inmiddels gezien
en wordt uiteindelijk onzichtbaar vierde. Wagenaar heeft de grootste
moeite om Idzenga te passeren en met 5 ronden te gaan ontbrandt
de strijd zich pas echt. Aan de binnenzijde weet Wagenaar een
poging te wagen en verschalkt hiermee Idzenga die een waardige
tegenstander bleek te zijn dit jaar. De Vries heeft nooit geen
kans gezien om weg te lopen en krijgt de ontketende Wagenaar achter
zich aan. Idzenga krijgt inmiddels problemen en ziet Postma aan
zich voorbij komen. En die krijgt Robbert Wassenaar weer op bezoek
en die weet uiteindelijk zijn Opel Kadett voorbij te steken aan
de MR2 en wordt hiermee keurig derde.
Wagenaar ziet ook kans om de Vries voorbij te steken maar dit
is iets wat de Vries direct weer ongedaan maakt. In de laatste
ronde zet Wagenaar alles op alles en weet in de chicane een sublieme
inhaalactie te plaatsen en wint.
Na afloop moet Wagenaar zich melden bij de wedstrijdleider en
krijgt te horen dat onsportief rijgedrag tov de Vries hem de zwarte
vlag oplevert. Geen 6 uit 6 dus maar team de Waag laat het er
niet bij zitten en tekent protest aan. Dit protest wordt uiteindelijk
gewonnen alleen krijgt Chris wel 4 strafpunten toegekend. Een
regel waar zelfs ik nog nooit van heb gehoord maar zelfs de Sportcommissarissen
schijnen bij machte te zijn om strafpunten toe te kennen. Weer
een nieuw hoogstandje in de NK autocross historie van seizoen
2010. De nummer 2 van vandaag heeft nu dus de meest punten behaald
en wint hiermee de wedstrijd. Dat Wagenaar gepikeerd was siert
hem alleen het niet ophalen van de beker voor de tweede plaats
was iets waar de organiserende verenigingen niet heel blij mee
waren. Per slot van rekening konden hun er niets aan doen.
2. Chris Wagenaar
met 4 strafpunten teruggezet naar plaats 2 (NEDERLANDS KAMPIOEN)
1. Yje de Vries met 29 punten degene met de meeste punten
3. Robbert Wassenaar
Sprint 2000
Jan Willem van Eerden stond er na 5 NK wedstrijden het beste voor
in het kampioenschap. Toch was in Pieterzijl het geluk in de tweede
manche niet aan zijn zijde. Hierin viel hij namelijk uit en na
3 manches stond hij slechts op plaats 16 en dus in de kleine finale.
En daar was hij allerminst blij mee maar ging er toch goed voor
zitten. Bij de start was hij niet al te best weg vanaf de buitenzijde
en kon niets anders doen dan achter de wel goed gestarte Frank
Oomen. Sterker nog na 1 ronde lag van Eerden slechts op plaats
8. Na 2 ronden was hij toch alweer op plaats 4 te vinden maar
met erik Nijkamp, Frank Oomen en Henk van der Hart voor zich wist
hij dat hij van hele goede huize moest komen om deze brokken ervaring
te kunnen verschalken. En helaas voor van Eerden lukte hem dit
dan ook niet. Hij was nu dus afhankelijk van de prestaties van
Mike Bartelen en Patrick Cleys die beide met evenveel punten de
plaatsen 1 en 2 voor zich opeisten na 3 manches. Leonard van de
Ven, John Rotink en Rene Hofstra maakten het eerste rijtje dan
ook compleet.
Cleys trok bij de start direct zijn versnellingsbak stuk en moest
na een paar ronden dan ook uitvallen wat hem plaats 14 van de
dag en de derde plaats in de eindstand opleverde.
Van Eerden wist nu dat er 1 concurrent was afgevallen maar de
kopstart van Bartelen de 20 jarige rookie in deze klasse stelde
hem nog niet gerust. Want met de wetenschap dat Bartelen nu aan
een top-3 klassering genoeg had deden hem ijsberen langs de zijlijn.
Van de Ven zat er ook direct goed bij en zijn EDG Honda was net
niet opgewassen tegen de dubbele snelheid van John Rotink en zo
waren de rollen na 1 ronde omgedraaid.
Raimond Tijdink reed ook een puike finale en zat er eindelijk
weer eens bij aan de top. De laagstaande zon maakt het de rijders
moeilijk om bocht 1 goed in te schatten maar Mike Bartelen lijkt
er geen enkel probleem mee te hebben.
Roy Pahler voelde zich ook prima thuis in Pieterzijl al vergaloppeerde
hij zich bij het uitkomen van bocht 2 en zijn salto leverde een
gevaarlijke situatie op. Code rood en de vijfde plaats was hiermee
vergeven aan een ander.
Bartelen had inmiddels een gebroken spoiler maar dat mocht de
pret niet drukken. Ook na de herstart was er geen houden aan de
jongeling die weer fier de leiding nam. En dit voor Rotink en
van der Ven. Rene Hofstra lag inmiddels al op plaats vier nipt
voor Raimond Tijdink van het HTB Autosport team. Met nog 2 ronden
te gaan kwam de afvlagger erachter dat hij bij de herstart de
finishvlag aan de overzijde van de baan had laten liggen. En juist
dit moment zorgde voor de meest hachelijke situatie die ik ooit
gezien heb. Een van de mensen op het middenterrein zag geen gevaar
en wilde de baan oversteken tijdens de finale. Alleen na een paar
10-tal meter schoof hij onderuit. Gelukkig was een van zijn collega
vlaggers zo kien hem met grote spoed weg te trekken van de baan.
Of Mike Bartelen er wat van mee gekregen heeft weet ik niet want
door de laagstaande zon was het zicht slecht en liep het goed
af. Mike hield in ieder geval het hoofd enorm koel en wordt met
zijn winst de jongste Nederlands kampioen in de Sprint 2000 ooit.
Chapeau voor de Brabander. Het mooie van het verhaal is dat hij
het nummer 101 overneemt van Ronald Akkermans die in 2009 met
een vergelijkbare auto en motor ook al de sterkste was.
1. Mike Bartelen (NEDERLANDS KAMPIOEN)
2. John Rotink
3. Leonard van der Ven
Resume
Het NK seizoen 2010 is met veel pieken en dalen verlopen en gaat
de boeken dan ook in als enerverend. Met slechts 6 van de 7 kampioenen
die gehuldigd werden in Pieterzijl was ook dat een uniek moment.
Wat we het hele jaar wel hebben gezien zijn enorm mooie wedstrijden
en vooral finales. Ook de organiserende verenigingen wilden niet
voor elkaar onder doen en deden dan ook niets voor elkaar onder.
Probleemstelling voor 2011 is dan ook duidelijkheid schaffen in
alle reglementen en de neuzen van iedereen, zowel rijders als
bestuurders, in de juiste richting te krijgen en dan komt het
allemaal wel weer goed.
Tot 2011 waar we naar verluidt pas in de maand mei aan het volgende
NK seizoen gaan beginnen.
Tot Autocross dan maar weer! |
