Wedstrijd 4 VeKa NK autocross
Reutum

16 augustus 2009

In Reutum gaat het gas op de plank zo berichten de lokale kranten... En dat is goed nieuws want de zomerpauze van bijna 2 maanden zit erop als het gaat om het Veka Nederlands kampioenschap Autocross. En zoals altijd duurt het veel te lang en zou het mooi zijn als we in 2010 maandelijks een NK zouden hebben. Nieuwe werelden ontdekken lijkt het motto te zijn van deze NK jaargang. Na Ysselsteyn en Zuidwolde, beiden nieuw op de kalender, reizen we in wedstrijd 4 weer af naar een nieuwe locatie. Het in Over Overijssel gelegen Reutum mag dan nieuw zijn de organiserende vereniging is dit zeker niet. Stichting Autocross Langeveen, deze keer in samenwerking met de Stichting Oktoberfeesten Reutum, was namelijk de gastheer van de een na laatste NK in 2004. Dit werd een NK waar nog lang over nagepraat is want de toenmalige winnaar van de standaardklasse, Peter Bogerd, werd gediskwalificeerd. De wedstrijd speelde zich toen af op het terrein van de familie Nijkamp die naast zijn functie binnen het BSAC ook nadrukkelijk aanwezig is binnen de SAL. Tevens is Cor natuurlijk de vader van Sprint 2000 coureur Erik Nijkamp die we dan ook een beetje als thuisrijder kunnen bestempelen. Maar de echte thuisrijder is Hennie Kuipers die we kennen uit de Sprint 1600 klasse. In dezelfde klasse zien we ook Erik Diepenmaat terug die in Albergen woonachtig is.

De tweede helft zal de definitieve klassementen in de 7 NK klassen de juiste vorm gaan geven. Het lijkt nu misschien of bepaalde rijders de titel niet kan ontglippen maar niets is minder waar. De klassementen worden steeds definitiever en voor sommige is het schrapresultaat al een feit. En voor sommige rijders valt er nog veel te halen dus een mooi begin van de tweede helft van het NK seizoen in Reutum.
En dat is waarvoor we afreizen naar de gemeente Tubbergen waar Reutum deel van uit maakt. En dat we dicht bij de Duitse grens waren zagen we duidelijk op de landkaart aangegeven.

Resume Kerkdriel
In Kerkdriel was er natuurlijk een spectaculaire NK te zien met vele hoogte- en dieptepunten. Het hoogtepunt van de dag was letterlijk en figuurlijk de straaljagerstart van Andre Vrieze. Ook de wederopstanding van Patrick Cleys was opzienbarend. Dieptepunten waren de ongevallen van de Belg Peter Timmermans, die we in zijn sprinter ook niet meer in actie zullen zien, en de (pols)breuk van Stefan Kersten na een botsing met o.a. een bandenstapel. Een ander persoonlijk dieptepunt was er voor Erwin Breederland die de tweede plaats in de standaardklasse binnen gehaald dacht te hebben. Alleen de TC constateerde uiteindelijk dat er geen standaard computer in de Kadett zat en haalde hem uit de uitslag. Het was dan ook lang geleden dat de TC een illegaliteit van deze omvang aan het licht bracht. Is er dan toch nog hoop hoor ik mezelf denken?
Opvallend was ook nog de heftige strijd tussen Hendrik Stadman en Chris Wagenaar. Wagenaar liet in zijn wedstrijdverslag op zijn eigen website dan ook duidelijk blijken niet te spreken te zijn over de wijze waarop Stadman hem aan de kant zette. Was dit dan het beslissende moment voor het kampioenschap?

De baan
Zoals we in het oosten van het land 9 van de 10 keer een echte zandbaan hebben was het ook nu niet anders. Maar het zwarte zand van Reutum beloofde een zware wedstrijd net zoals jaren geleden in het in de buurt gelegen Bornerbroek. Het mooie van de zandbanen is dat je er immer spectaculaire foto's kunt maken en Marnic, Peter en Vincent (en anderen natuurlijk) stonden dan ook weer op scherp. De eerste foto's beloofden een prachtige baan met een lengte van 610 meter. Met een lang recht stuk, dik 200 meter tot aan bocht 1, bleek dat beide organiserende verenigingen hun beste beentje hadden voorgezet. Dat ze de smaak te pakken hadden bleek wel uit een krantenbericht waarin ze al, voor een meter gereden te hebben, voorzichtig kijken naar een NK in... 2010. Dat zijn nog eens berichten maar eerst maar eens de 2009 editie aanschouwen.
Terug naar de baan waar bocht 2 een echte killer bleek te zijn want deze lag door de 90 graden heen en dat was erg verrassend en bleek ook nog eens erg moeilijk te zijn. Maar goed het had zijn charme ook wel weer en met een soort wasbordachtige constructie zagen de greppels er in 3-voud aan de buitenzijde erg veilig uit. En dat was het ook want niemand kwam in een onveilige situatie terecht. Rients Postma probeerde in de Sprint 2000 de constructie nog wel uit maar kwam net buiten de baan tot stilstand en bleek de constructie in de praktijk ook te werken, zij het nipt.

Meeting toerwagenklasse
Midden in de vakantie periode leek er paniek te zijn in toerwagenland. Uit het niets leek het alsof er een geheime vergadering belegd was voor de toerwagenklasse. Hals over kop vertrokken uit het hele land een handvol van de ca. 30 toerwagenrijders naar Loenen. Hier werden de reglementen nog eens duidelijk onder loep genomen en daar waar nodig beter of helemaal juist uitgelegd. Aan de hand van dit gesprek worden de reglementen voor 2010 opgesteld en vindt er aan het einde van deze maand, 25 augustus om precies te zijn, weer een nieuwe bespreking plaats waar hopelijk wel alle rijders voor uitgenodigd kunnen worden en dan ook aanwezig kunnen zijn. Het gaat per slot van rekening over de toekomst van deze spectaculaire klasse. En wat er t.z.t. uitkomt zullen we hopelijk zo snel mogelijk op onze website kunnen melden.

Deelnemersveld
Opvallende deelnemers heb je op elke NK en dat is een mooie bijkomstigheid van de equipe regeling. Frank de Bruijn genoot van een heerlijke vakantie en zo werd Eimert de Groot bereid gevonden om als mede-equipe strijder voor de punten te gaan strijden in Reutum. Uiteraard niet met zijn eigen EP-auto want die motor heeft teveel cilinderinhoud voor de Sprint 1600 klasse. Dus de vertrouwde groen/witte sprinter is dan ook gevuld met de motorbouwer zelf.
Opvallend was dat er slechts 185 rijders waren afgereisd naar Reutum. Maar de geschiedenis van het NK wijst ook uit dat dit altijd zo is. Het EP kampioenschap is inmiddels ook in alle hevigheid losgebarsten en dan gaan rijders keuzes maken en de vakantieperiode zal ook meespelen.
Vooral de toerwagenklasse was erg dun bedeeld met slechts 13 deelnemers. De Supers telden er 18 en de kevers ook slechts 20.
Maar de thuisblijvers kregen ongelijk want alles was top geregeld in Reutum.
De organisatie van Reutum had goed opgelet in Ysselsteyn bij NK nummer 1. Daar werd de baan onderhouden alsof het een wedstrijdbak betrof van een hippisch evenement. Dus hier werd ook de baan zo onderhouden met heel veel apparatuur van de firma Poppink. Hierdoor werd er bijna geen vertraging opgelopen en begon de eerste kleine finale om 15.30 uur en de finales om 16.00 uur. Dus dat was terugdenken aan het NK in Visvliet van 2005. Toen liep ook alles op rolletjes en begon een NK later en waren er minder deelnemers.

Alcoholcontrole
Het is een zeer goed punt van de organisatie dat er ook in deze tak van autosport regelmatig alcohol controles uitgevoerd worden. Want zoals bij de wet bepaald mag je met teveel drank in je lijf geen auto meer besturen en dat is binnen de autocross natuurlijk niet anders geregeld. De junioren en de standaard rijders kregen onlangs al eens bezoek van de blaas pijp en nu was iedereen aan de beurt voor manche 1 van de Sprint 2000. Dus alle sprinter rijders en de kevermannen.
Helaas werden er 7 rijders de dupe van hun overmatige alcoholgebruik de avond en nacht ervoor. Opvallend was het aantal Sprint 2000 rijders met 4. Michel Kempenaars was het voornaamste slachtoffer want de hoog in de tussenstand staande rijder had te diep in het glaasje gekeken. Ook William Boelen, Harrie Veldhuis en Bennie Fielt hadden hetzelfde in deze klasse. Bij de keverrijders waren Willem Snijder en Corald van Mourik hun eigen schuldige. En bij de Superklasse was het Leo Scholten die hetzelfde domme kunstje had geflikt.
Op de vraag of deze heren deze wedstrijd als schrapresultaat mogen gaan gebruiken werd nog geen uitsluitsel gegeven maar dit zal de gemoederen nog wel even bezighouden. Op persoonlijke basis zeg ik dat ze voor deze en de volgende wedstrijd uitgesloten moeten worden van deelname. Je komt per slot van rekening om te rijden voor het NK en niet om te veel te zuipen voor de cross.

Junioren
Het is altijd lastig als je de baan niet rijdend kan verkennen en als je dan ook nog eens als eerste van start moet is het extra moeilijk. En dat maken de junioren dan ook (bijna) altijd mee. Zo ook nu weer kwam de moeilijke bocht 2 voor de junioren niet als geroepen en was het in manche 1 ook direct thuisrijder Wout Hesselink die een met een koprol afscheid nam van wat zijn NK had moeten worden.
In de tweede manche was het nog veel erger en lagen er 4 waarbij Siebe Leeuw een 4-voudige salto mortale maakte.
Geen kleine finale dus de 15 finalisten maakten zich om 15.53 uur op voor hun prestige strijd. Kevin van Beek was rap weg en verzilverde zo zijn pole position. Helaas voor de snelle Suzuki rijder kon hij er niet lang van genieten want voor bocht 3 was Jeremy Dikmans hem al gepasseerd. Miranda Verhees zagen we als een van de laatste voorbij komen, op gepaste afstand, met een opgekrulde neus van de 205. Dikmans bleef uit het gedrang en door de geringe tegenstand vanuit het achterveld en begon stappen te nemen. De overwinning leek hem dan ook niet te kunnen ontgaan maar de vlag valt pas aan het einde. Jimmy Poelarends voelde er weinig voor om zich al zo vroeg in de wedstrijd gewonnen te moeten geven en ging er eens goed voor zitten. Maar hij kon de ontketende Dikmans nooit bedreigen. Ook Hendrik-Jan Praamstra gaf zich nog niet gewonnen en pikte de tweede plaats in van Poelarends. Kevin van Beek is dan allang gezien en komt uiteindelijk niet verder dan plaats 6. Klassementsleider Thij Twaalfhoven kan het tempo helemaal niet volgen en halverwege de finale rijdt hij slechts rond op de zevende plaats. Een lekke band rechtsvoor maakt helemaal een einde aan zijn droom en als allerlaatste wordt hij geklasseerd. En hiermee moet hij de leiding in de stand afstaan aan Hein-Durk Vellema die het met plaats 5 een stuk beter doet.
Terug naar de finale want in de een na laatste ronde is er een klein hoogtepuntje in de redelijk saaie finale voor het publiek want Gerrald Dekker legt zijn bolide op het dak. Verder kan de finale voor Dikmans niet meer stuk. Na winst op het zand van Ysselsteyn pakt hij ook nu weer de meeste punten. Op plaats 2 eindigt Hendrik-Jan Praamstra maar in het parc-ferme (buiten ons zicht) wil de TC verschillende zaken van zijn auto weten/zien. En dit gebeurt niet volgens de regels dus wordt Praamstra uit de uitslag genomen. Hetzelfde gold voor William van Lent die op plaats 10 eindigde. De verhalen hebben waarschijnlijk altijd 2 kanten en van geen enkele zijde hebben we verhalen gehoord. We zien alleen de uitslagen waar we conclusies aan verbinden.
Op plaats 3 eindigt Jimmy Poelarends die hiermee eindelijk zijn EP vorm ook in het NK kan laten zien. Later worden ook nog eens Gerrald Dekker en Miranda Verhees uit de uitslag gehaald. En dat is voor Twaalfhoven extra saai want 4 rijders voor hem worden gediskwalificeerd en het reglement schrijft namelijk voor dat er niet wordt doorgeschoven anders had hij nog de trotse leider in de tussenstand geweest, zei het nipt.

1. Jeremy Dikmans
2.
3. Jimmy Poelarends

Toerwagenklasse
Het tegenvallende deelname aantal komt o.a. door het niet deelnemen van verschillende rijders uit geloofsovertuiging. Frederik Veldhuizen is 1 van deze rijders en zo kon hij geen goed vervolg geven aan zijn 2 voorgaande resultaten. Veldhuizen was er dus bij gebaat dat Tuchter een slecht resultaat zou behalen en dit bleek dan ook uit te komen. In manche 1 kon Tuchter de snelheid al niet volgen en halverwege de manche stopte de inwoner van Haaksbergen er helemaal mee. Toen wisten we nog niet dat we de leider in de tussenstand niet meer terug zouden zien die dag op de baan. Dat hij aan het einde van de dag nog steeds de leider zou zijn was geen pleister op zijn wonde.
De eerste rij van de finale was een hele bijzondere qua look. De Scirocco 1 van Vincent Steenman en de Volkswagen kever van Rob van Kuringe, beiden van een bouwjaar van ver voor het WRC tijdperk staken in schril contrast af tegen de Subaru Impreza van Rene van Vliet en de Mitsubishi Evo van Ton van Leeuwen. Maar desalniettemin hadden beide oudjes laten zien toch redelijk mee te kunnen komen met de moderne technieken van laatstgenoemde automobielen.
Steenman had Rene van Vliet en Peter Breederland al enorme schrik aangebracht in manche 3 waarbij hij beide rijders uitschakelde. Breederland stond mede hierdoor niet in de finale en voor van Vliet was de appel minder zuur met toch een eerste rij. Voor van Vliet was het misschien wel een goede zaak dat hij een keer in een manche uitviel. Alle voorgaande NK wedstrijden sneed hij als een mes door de warme boter in de manches en viel hij nooit uit. In alle 3 de finales daarentegen wel. Dus gemiddeld 1 uitval per keer en de finale kon dus niet meer stuk voor hem leek het op voorhand al dacht het Waddinxveense team daar zelf heel anders over.
Ton van Leeuwen was het gemodder met zijn EVO meer dan zat en zijn persoonlijke motortuner heeft er veel tijd en aandacht aan besteed. Dit resulteerde in een superstart maar die had van Vliet ook. Zij aan zij doken ze dan ook de eerste bocht in. En als dit de voorbode voor de finale zou zijn krijgen we er 1 om van te smullen. En geloof me die kregen we.
Steenman kon het tempo niet volgen en leek zelfs al heel snel stil te vallen. De snelheid kwam er ook nooit echt in en de zevende plaats was zijn deel. Nico Breederland kon ook niet lang genieten van zijn eerste finale. Na 2 ronden belandde hij na de start in de greppel en hier vond hij zijn Waterloo.
Maar aan de kop gebeurde er veel want Rene van Vliet was de trotse leider en Ton van Leeuwen leek geen vuist te kunnen maken. Het was geel voor rood en na 5 ronden kon van Leeuwen toch een beetje aanpikken. Met nog 2 ronden op de teller kon van Leeuwen een poging wagen om binnendoor te steken in bocht 3 en dit leek te lukken. Van Vliet wist het hoofd akelig koel te houden en pareerde op volle snelheid. Toch rook van Leeuwen zijn kans en rechtte zijn rug. Van Vliet was gewaarschuwd en wist niet meer waar hij moest kijken want zijn eerste NK overwinning leek in de maak. In de laatste ronde verraste van Leeuwen, weer in bocht 3, Rene van Vliet een beetje door dezelfde truc nog eens uit te halen alleen nu aan de buitenzijde. En deze poging slaagde en zo werd de laatste bochten combinatie wel heel erg spannend. Van Vliet gaf zich uiteraard niet gewonnen maar van Leeuwen gaf geen krimp meer en schreef deze finale op zijn naam. Rene van Vliet parkeerde zijn Subaru net na de finishlijn naast Ton van Leeuwen en stak zijn duim in de lucht voor de heerlijke finale die ze er samen van gemaakt hadden. En eerlijk is eerlijk het bleek de mooiste finale van de dag te zijn waarin Rob van Kuringe het brons pakte en met evenveel punten als Tuchter nu op plaats 2 staat.
Wat verder nog opviel aan deze finale is dat de zwaarste auto's van deze klasse op de zwaarste baan tot nu toe de sterkste waren.

1. Ton van Leeuwen
2. Rene van Vliet
3. Rob van Kuringe

Standaardklasse
John Post stond te glunderen in het rennerskwartier want de maandag voor deze NK was hij vader geworden van Liza. En nu deze spanning van hem afgevallen was kon hij zich weer helemaal op het NK storten en de kleine finale was zijn deel.
Marco Gotink zagen we vorige week voor het eerst aan de start met de Toyota MR2 met Beams motor in Gendringen. Nu dan ook in het NK en de verwachtingen waren vooral voor de buitenwereld enorm hoog gespannen. De verwachtingen konden al binnen 1 manche de koelkast in want een enorme koprol maakte een einde aan deze crossdag. Enorme schade aan de MR2 was het gevolg.
Om precies 15.30 uur startte de eerste van 2 kleine finales. Reint Bruins pakte in de kleine MR2 brutaal de leiding en ook Monique van der Heide zat er goed bij. En zijn was de enige met een nieuw type MR2 in deze kleine finale. Na 1 ronde was ze er niet meer bij en strandde ze in de wal. Sasa Kovac stuurde strak in deze race wist Reint Bruins te achterhalen. Samen met Daan Zwanenburg zette hij dan ook de achtervolging in. Bruints strand na een paar ronden en vanuit het achterveld komt Ferry van der Steen opzetten met zijn E-Kadett. Weer een paar ronden later mengt ook Luuk de Roo zich in dit gevecht wat toch door van der Steen gewonnen wordt. Kovac op 2, ondanks een erg warme motor, en Gerjan de Jonge op 3.
Op rij 1 voor de finale was Erik ten Zende de vreemde eend in de bijt. De Peugeot 206 toornde hoog uit boven de 4 MR2 rijders op deze rij. Spectaculair en hard buitenom rijdend was de Peugeot rijder dan ook een terechte eerste rij man.
Stadman was de eerste 2 manches niet zo sterk. De wegligging liet zowel hier als in Loenen te wensen over. Toch leek hij na manche 3 het lek boven te hebben. Sterk buitenom sturend was dat voor hem de ideale lijn gebleken en dat was hij in de finale weer van plan. Toch verliest hij het keer op keer in de start van Chris Wagenaar en zo ook nu weer. Maar zijn plan pakte goed uit en buitenom hield de Drent het gas erop en voor de eerste doorkomst lag hij voor Wagenaar. Die kon de komende ronden alleen maar volgen maar Stadman kreeg niet de kans om weg te lopen. Na een rondje of 4 kwamen er al een aantal achterblijvers in zicht en hield het publiek haar adem in. In bocht 1 vond Wagenaar zijn Waterloo door tegen de stilstaande Kadett, sinds een paar ronden, van Erwin Breederland aan te rijden. Door de spray van zand was het zicht volledig weg en kon Wagenaar de Kadett niet meer ontwijken.
Stadman had nu van niemand meer wat te vrezen en reed naar zijn derde NK overwinning op rij en maakt zich zo sterk voor zijn ook derde titel op rij. Sterker nog als Stadman bij de volgende NK in Halle bij de eerste 3 rijdt is het een feit.
Hierachter gebeurde nog genoeg want Yje de Vries leek ineens een BOEMS motor te hebben i.p.v. een BEAMS. Een harde klap zorgde voor geen enkele snelheid in de Toyota en wij vrezen voor de motor. Haitze Idzenga, met een verfomfaaide MR2, verraste iedereen door vandaag als eerste na Stadman te finishen voor de terechte brons winnaar Erik ten Zende. Vanuit de B-finale was het Ferry van der Steen die goed naar voren as komen rijden en een prachtige vijfde plaats mee naar Aalten kon nemen.
Achteraf een enorme saaie finale door het wegvallen van Wagenaar waarbij nog opgemerkt dient te worden dat alleen de eerste 3 rijders in dezelfde ronde eindigden.

1. Hendrik Stadman
2. Haitze Idzenga
3. Erik ten Zende

Sprint 2000
Een opvallende verschijning was Rene Lok in zijn met nieuwe kleuren gesierde sprinter. Opvallend hoe simpel de kleurstelling was en hoe mooi deze eruit zag. Hij gaf zichzelf een leuk cadeau door de eerste manche te winnen en uiteindelijk ook rechtstreeks in de finale te komen.
Jan Hendriks en Addie Prins maakten van de kleine finale een mooie strijd. De compleet opnieuw afgestelde sprinter van Hendriks lag super op de baan en zo kwam het motorvermogen eens goed tot zijn recht. Addie Prins volgde op gepaste afstand en sloot zich ook aan bij de finalisten. Dit deed ook Martijn Meijer die in de loop van dit seizoen steeds beter overweg kan met de sprinter. Hij eindigde als 3e en mocht dus zijn in Friese kleuren gespoten sprinter als laatste opstellen in de finale. Maar hij reed dan ook alsof hij op de hielen werd gezeten door de duivel en op de limiet kreeg hij een mooie beloning.
Hierin stond ook Patrick Cleys die slecht begon want een aanrijding in manche 1 leverde hem veel schade aan het rechter achterwiel op en de daarbij behorende ophanging en viel hij uit. Hierna herstelde hij zich knap met een overwinning en een vierde plaats. Dus plaatse hij zich op rij 2 voor de finale.
In de finale vergaloppeerde pole houder Jan-Willem van Eerden zich door een valse start te veroorzaken. En met de nieuwe regels is het zo dat je bij een valse start terug geplaatst wordt naar de plaats van de laatst rijdende als je zelf over de finish komt. Toch is dit voor een finale voor het publiek niet leuk omdat je niet meer weer waar je naar aan het kijken bent. Rotink sloot al op gepaste afstand aan en kreeg geen valse start van de wedstrijdleiding dus kopstart voor hem uiteindelijk. Voor de rijders is het ook een lastig geheel als je iemand ziet wegrijden wil je mee en dan moet je je zenuwen goed in bedwang houden.
Twee van de 3 kleine finalisten kwamen niet ver. Jan Hendriks bleef op het startveld staan en Martij Meijer kwam slechts 50 meter ver. Hij werd geraakt op zijn wiel en belandde in de wal.
Thuisrijder Erik Nijkamp stond ook op de eerste rij en kende geen plankenkoorts voor zijn thuispubliek. Hij startte met Gussinklo mee en reed als snel op de derde plaats die hij ook niet meer uit handen gaf. En dat was voor zowel Erik als Cor Nijkamp natuurlijk een geweldig resultaat.
Patrick Cleys had er tot de laatste ronde voor nodig om Rene Lok voorbij te steken en eindigde zo op plaats 7 op een baan waar we meer van de Belg hadden verwacht. John Rotink werd nooit bedreigd en de dubbele motorfiets rijder schreef na 2 slechte wedstrijden de tweede overwinning bij. Hiermee houdt hij zijn kampioenschap kansen levendig maar mag er niets meer misgaan.
Gussinklo reed erg stabiel en hield het hoofd koel door tweede te worden. Met het schrapresultaat eraf is de oud Nederlands kampioen de virtuele leider. Henk van der Hart reed weer constant en de Zwartbroekenaar tikte als nummer 5 aan net achter Ronald Akkermans maar voor Rients Postma.
Van der Hart blijft hiermee leider in de tussenstand en bestaat de kans dat hij na 30 jaar eindelijk de felbegeerde titel eens binnen haalt. Maar zover is het nog lang niet want de spanning in deze klasse is om te snijden en titel kandidaten zijn er nog genoeg in deze klasse.

1. John Rotink
2. Freek Gussinklo
3. Erik Nijkamp

Sprint 1600
In de manches maakte Marten Bouma een zware koprol mee. Hij was een beetje erg dizzy maar gelukkig kon hij zijn sprinter zelf verlaten was het instabiel. Hopelijk gaat het de rijder uit Wolvega weer beter nu hij een nachtje heeft geslapen.
Marcel Reints was erg sterk vandaag maar in de finale moest hij het maar zien te klaren tegen de gelouterde tegenstanders van hem met zijn dubbele Suzuki 750. Het mooie van de eerste rij was dat er op deze zware baan 4 motorfietsen op rij 1 stonden. Edwin Tolkamp was de enige automotor bezitter. En van de motorfietsen was het mooi om te zien dat ze allemaal van een ander type en/of makelij waren. Bart van Deursen met de Blackbird. Joran van de Kieboom met de Hayabusa en Jean-Pierre Wouters met de 1400 kubieke centimeters metende Kawasaki.
Slechts 1 van deze rappe mannen kon als eerste in de bocht aankomen en Bart van Deursen deed dit als beste. Maar de Brabotech rijder van de Kieboom en Tolkamp sloten direct aan. Schoo had een slechte start vanaf rij 2 en gaf van tevoren al aan zich niet echt thuis te voelen in dit type zand.
Andre Vrieze maakte ook een goede start mee en sloot weer aan bij Tolkamp. Reints moest dan ook direct in de achtervolging en probeerde keer op keer om Vrieze buitenom voorbij te steken wat de hele finale zonder succes was. Wouters valt halverwege de finale weg ziet zichzelf langzaam wegzakken richting de onderste regionen van de top-10. Bart van Deursen deed wat hij in Ysselsteyn had willen doen en ook in Zuidwolde recht op had namelijk winnen.
Schoo, de belangrijkste bedreiger van Tolkamp, kwam in het stuk niet voor en vonden we uiteindelijk terug op de zevende plaats. En dat is misschien nog wel meer als waar hij vooraf vanuit ging. Tolkamp reed weer als vanouds op de ondergrond waar hij zich het beste thuis voelt en werd knap nummer 3 want van de Kieboom kon hij niet meer pakken. Toch kan Tolkamp de titel nog niet zomaar binnen hengelen in Halle want Schoo en Vrieze blijven enorm goed in het spoor en houden de strijd zo mooi open en nog belangrijker spannend.

1. Bart van Deursen
2. Joran van de Kieboom
3. Edwin Tolkamp

Keverklasse
Sooi Ermens stelde, vooral voor zichzelf, enorm teleur door voor het eerst in lange tijd de finale niet te halen. Na wat aanpassingen aan motor en auto reed hij op zaterdag nog een Belgische wedstrijd en kwam dus met een perfect afgestelde auto in racetrim aan de start. Helaas vonden we hem na 3 manches terug op plaats 12 en gaf hij aan dat het zicht in alle manches enorm troebel was. De RPower man gaf aan dat de trekkoorden van de brillen niet eens meer werkten. De enige manier om weer wat zicht te krijgen was met de hand tikken op de bril in de hoop dat er weer wat zand vanaf viel. Dit om maar te illustreren dat het kijken tijdens zo'n wedstrijd niet meevalt.
Opvallend sterk was het optreden van Mike Bartelen vandaag en de reden hiervan kan wel eens zijn dat de vering van zijn kever helemaal aangepast is. En de reservemotor werd ook gemonteerd en deze liet de olie ook lekker ronddraaien in het blok. De jongeling vond zichzelf terug op rij 1 en startte brutaal mee met Stokkink die er weer eens goed voor ging zitten en nipt de kop pakte.
En dat Stokkink in de finale kwam zag er in de eerste manche niet zo uit. De motor klonk zeer beroerd maar na deze manche klonk de motor weer als vanouds.
Jan-Paul Klaster kende een hele slechte finale want vanaf de eerste rij vonden we hem na bocht 1 ergens achteraan terug na een aanvaring met Patrick Boessenkool. Eelco Kruis maakte in de manches weer eens een stevige rol mee zonder gevolgen en plaatste zich ook voor de finale die hij uiteindelijk niet beter kon eindigen als plaats 8. Stokkink reed onbedreigd naar de derde overwinning in 4 wedstrijden en lijkt op weg om de eeuwige kever kampioen van Nederland te worden. Als Stokkink in Halle namelijk bij de eerste 7 eindigt is de zoveelste titel voor hem binnen.
Brink zat er gelukkig ook weer eens goed bij en probeerde het buitenom maar dit bleek niet de beste lijn om beter als plaats 2 te eindigen. En deze prestatie was de sterkste tot nu toe en zo lijken zijn titelkansen ook dit seizoen weer te smelten als sneeuw voor de zon. Marco Raben bleef ook nog goed in het spoor en eindigt als nummer 3 voor de revelatie van vandaag Mike Bartelen.

1. Arjan Stokkink
2. Lammert Brink
3. Marco Raben

Superklasse
Erik Pijnenburg kende een warm NK deze keer. In manche nummer 1 veranderde zijn motor ineens in een enorme vlammenzee die voor de fotografen natuurlijk weer enorme mooie plaatjes opleverden. De motor was veel olie verloren welke door elke opening die maar kon naar buiten geperst werd en op de hete uitlaat terecht kwam. Einde verhaal dus voor de autohandelaar uit Brabant. Maar zien we deze meervoudig Nederlands kampioen nog terug dit jaar? Bronnen beweren dat de Porsche van Pijnenburg klaar gemaakt gaat worden voor de laatste 2 NK wedstrijden. Of het waar is maken we vanaf 5 september mee.
Frits Duizendstra liet zien het rijden nog niet verleerd te zijn en in manche 1 gaf hij de F&S van Wim Kok enorm de sporen om daarna geen klinkende resultaten meer te rijden. Dirk van Dijk schitterde door afwezigheid want zijn Hayabusa V8 was in Ledde (D) stuk gelopen en nog niet gemaakt. Haakt hiermee een voorname titelkandidaat voor 2009 af?
In de finale zien we slechts 9 rijders van start gaan want Hans Verbugt bleef achter in het rennerskwartier. De spanning van de 2 Bergse rijders Martin Kroon en Huib Versluis was van hun gezichten af te lezen. De startsnelheid van hun ligt altijd enorm hoog maar ze vreesden toch ook de snelheid van Michael Kuijpers. En Rob de Baar liet ook zien op de terugweg te zijn. Dus veel cilinders op rij 1 om dan over de inhoud en de PK-s maar te zwijgen.
Huib Versluis huilde weg bij de start maar zijn bijnaam is dan ook niet voor niets the Coyote. De kopstart was voor de dikke Corvette motor en Martin Kroon zat aan de binnenzijde. Kuipers kwam van buiten en sneed strak naar binnen en dit betekende een aanrijding die niet meer te voorkomen was. En dit betekende dan ook einde verhaal voor beide rijders. Beide vonden zich niet schuldig aan deze botsing en de wedstrijdleiding bepaalde na afloop dat beide rijders schuldig waren en zo werden ze teruggezet naar plaats 9. Dit houdt voor Kuipers in dat hij beide komende wedstrijden moet winnen en dan is de titel eindelijk eens voor hem. Maar dat zal niet zonder slag of stoot gaan gezien het verleden.
Zo bleven er na de eerste bocht nog maar 7 rijdende over en 2 ronden later waren het er nog maar 6. Want Dion Verstraten zag de bolide van Kuipers over het hoofd en botste er tegenaan. Dit hield voor hem een paar zeer pijnlijke onderbenen in en lopen ging alleen met ondersteuning. De aanrijding van deze ongelukkige Verstraten was voor de wedstrijdleiding reden om ook hem zwart te geven en zo eindigden 3 rijders op plaats 9. Snapt u het nog?
Ik heb al veel finales meegemaakt maar een voorsprong zoals Huib Versluis aan het einde van deze finale op de nummer 2 had was ongekend. Meer dan een halve baan pakte hij op Harrie van der Putten toch ook niet de allerminste op het zand.
Pierre Blok kwam met gebalde vuist over de start want met zijn derde plaats consolideerde hij zich als klassementsleider en dat blijft knap voor de nieuwe superklasse rijder.
Erik Ankersmit reed ook een knappe finale door vanaf de laatste rij nog vierde te worden maar met slechts 6 finishende auto's lijkt dit geflatteerd maar is het niet.
Toch heeft Blok de beste papieren in handen voor het kampioenschap maar dan zal hij wel een wedstrijd moeten winnen en met zijn auto ligt het voor de hand dat dit Visvliet zal zijn. Als hij dan in Halle op plaats 4 eindigt is de titel voor hem.
Maar voor de echte fans is het nog niet zover dus op naar Halle voor een nieuwe strijd bij de grote mannen.

1. Huib Versluis
2. Harrie van der Putten
3. Pierre Blok

Fantastisch verloop
Of ze lang geslapen hebben in Reutum van zondag op maandag nacht weet ik natuurlijk niet. Maar dat ze lekker geslapen hebben kan niet anders. Wat een heerlijke NK heeft Cor Nijkamp met zijn medewerkers neergezet na een drukke week waarin ze het vele werk in de praktijk beloond zagen worden. En na Ysselsteyn is er een hele serieuze kandidaat bijgekomen om de beste NK organisator te worden als deze verkiezing weer gehouden wordt natuurlijk.
De naweeĎn van deze NK zijn helaas alweer zichtbaar in ons gastenboek. Dit gaat natuurlijk over het alcohol gebruik van 7 deelnemers en de sancties die hiervoor zouden moeten gelden. En dan natuurlijk de motoren die wel of niet uit elkaar gehaald moesten worden. En dat is dan weer niet anders als in 2004 toen Peter Bogerd dit ook niet wilde. Dus ook nu werd er weer volop nagepraat over deze NK maar laten we niet vergeten dat een rapportcijfer voor de organiserende club erg hoog was deze keer. Ik waag me aan een 9+ en ik hoop van harte dat Halle op 5 september dit gaat evenaren of overtreffen.
Oh ja de reserve datum gaat uiteraard niet gebruikt worden natuurlijk.