Wedstrijd 2 VeKa NK autocross
Zuidwolde

16 mei 2009

In de NK historie moeten we er een eind voor terug gaan om een NK in Drenthe te kunnen vinden. Ik zeg nu misschien zaken die niet helemaal kloppen maar de laatste keer dat er in Drenthe een NK geweest is was het NK te gast in Exloo. En dat is heel erg lang geleden als ik moet schatten een jaar of 15. Een zandbaan met een heuse berg erin en heel, heel veel stof. Maar nu zetten we koers naar Zuidwolde ofwel de domicilie van Willem Snijder en Gerjan de Jonge.
En laat de Drentse Autocross Club nu ze al ruim 40 jaar bestaan (opgericht 1967), de handen ineen geslagen te hebben en zich aangemeld hebben voor een NK. Zuidwolde is gesitueerd in het zuidwesten van Drenthe de provincie die grenst aan Groningen, Friesland, Overijssel en Duitsland. En verder kennen we de DAC natuurlijk van de Showbeurs die ze jaren hebben georganiseerd in Zuidwolde.

We doen de provincie tekort als we alleen Willem Snijder en Gerjan de Jonge noemen natuurlijk want ook Lammert Brink, Hendrik Stadman, Rene Snippe, Aaltinus Nijland, Reint Bruins en Dirk-Jan Middelveld. Dan zullen er ongetwijfeld nog meer deelnemers uit Drenthe zijn die ik vergeten ben te noemen dus hierbij alvast excuses. Voor de gein heb ik ook nog even zitten kijken naar de rijders die er echt heel veel moeite voor hebben moeten doen om in Zuidwolde te komen en daarmee doel ik op het aantal kilometers die ze moeten afleggen om er te komen. Hierbij speelt Leonard van de Ven een hoofdrol die er bijna 300 km op heeft zitten alvorens hij Vlissingen verlaten heeft en in Zuidwolde kan aankloppen. Zelfs Maastricht is nog dichterbij. Maar ook het MFrame team van Patrick Cleys en Martijn Ferket tikken de 270 km aan om vanuit de Zeeuws/Belgische grens tot in Drenthe te komen. Peter Timmermans die ook net onder Antwerpen zit doet er niet veel korter over trouwens.

De baan
De DAC bracht in een eerder bericht al naar buiten dat de ondergrond in Zuidwolde een mengelmoes is van zand en leem. Dus of deze baan in een gebied tussen historische boerderijen en tegen een Drentse heuvelrug nu als zandbaan bestempeld moet worden konden we op voorhand dan ook niet zeggen. Laten we het er maar ophouden dat het een twijfel geval is en dat is nu het mooie van nieuwe werelden ontdekken want dat is wat we dit NK jaar gaan doen natuurlijk.
Laten we niet vergeten dat er op deze baan al veel langer gereden wordt want jaarlijks is er hier een (pinkster)cross te vinden. Vorig jaar zagen we natuurlijk nog de foto's van Vincent Heerink met de harde koprol van Douwe Snip en Roland Dekkers. Hun hebben dus geen plezierige herinneringen aan Zuidwolde.
Voor wat betreft het NK nummer 2 is ook dit op een compleet nieuwe baan en de kampioenen voor dit jaar zouden dan ook wel eens zeer verrassend kunnen worden. Feit is dat het een NK voor alleskunners gaat worden. Bij aankomst bij de baan zagen we een werkelijk prachtige baan liggen waarbij opviel dat vooral het middenterrein een enorme breedte heeft. En dat over de hele lengte van de baan die de 600 meter aantikte. En dan was er ook nog een klein hoogteverschil in de baan volgens het persbericht. Alleen dit was met het blote oog niet waarneembaar. Een nieuwe ronde dus nieuwe kansen waardoor we wel eens hele mooie wedstrijden te zien zouden krijgen. Het enige nadeel wat de organisatie al aangegeven had waren de steentjes die elk jaar weer tevoorschijn komen vanuit de grond. Bescherming aan handen en gezicht is dan ook vereist gaf het persbericht aan. En dat er niet alleen steentjes gevonden werden zagen we toen er een compleet hunebed uit de baan tevoorschijn kwam.

Opvallend
De afgelopen jaren kan ik me geen NK herinneren waarover geen gezeur is geweest. Het bleef dan na de NK in Ysselsteyn ook verrassend rustig in commentaren. Het enige commentaar wat we gehoord hebben is dat het allemaal goed was en vooral soepel verliep. En dat mag je toch niet echt tot commentaar rekenen dit valt in de categorie complimentjes. Zo lijkt het dat we een goede tijd ingaan want elke vereniging die voor een NK gaat wil natuurlijk een zo goed mogelijk resultaat neer zetten. Zoals ze zelf op hun website dan ook aangaven togen ze naar Ysselsteyn om de organisatie daar een warm hart toe te dragen en eventuele nuttige ideeen mee te nemen naar Zuidwolde. En dat is niet slecht te noemen natuurlijk. Uiteindelijk bleek de praktijk de werkelijke leermeester en verliep het allemaal op rolletjes. Al had het schuiven, zo leek het halverwege de dag, beter gekund maar qua tijdstippen werd er geen tijd verloren door de DAC op hun D(AC)-day. Een kritische noot die ik nog wel wil plaatsen is dat het publiek erg dicht op de baan stond en uiteraard werd wel aan de minimum veiligheidseisen voldaan natuurlijk. Toch bleek het veilig te zijn want in een van de manches van de junioren schoot er aan het einde van het tweede rechte stuk een rechtdoor. De greppels deden hun werk uitstekend en met de voorwielen over greppel 2 stond hij til. Maar het geeft toch te denken.

Juniorklasse
Het bleek de avond ervoor enorm hard, lang en veel geregend te hebben maar de baan kon het hebben en zo konden netjes op tijd de 224 deelnemers van start en zoals bijna altijd beten de junioren de spits af. De eerste manche van hun was de baan nog wel erg nat met veel opspattend water wat op de baan was blijven liggen en glibberende auto's tot gevolg had. De zwembandjes waren dan ook weer bijna nodig maar de roeispanen gelukkig niet. Opvallend detail is bij deze klasse dat er erg netjes gereden wordt want er hoeft zich bijna niemand te melden bij de wedstrijdleiding. Chapeau dus voor de heren en dames in deze klasse. Met weer te weinig deelnemers (29) voor een kleine finale startte de finale om 17.15 uur. Jeremy Dikmans won de eerste NK glansrijk maar vonden we nu pas terug op plaats 6. De reden was simpel want manche 1 wist hij wel heel erg weinig punten te scoren. Hierna herstelde hij zich knap met een tweede en een eerste plaats in de resterende manches. Jimmy Poelarends, inmiddels ook al een oudgediende, voelde zich helemaal thuis op de baan in Zuidwolde. De pole was een prooi voor hem geworden alsmede de kopstart. Hij gaf rondenlang de toon aan in deze finale tot de Peugeot 205 de geest gaf en hij zeer teleurgesteld de auto moest parkeren. Bij de start had hij al een mooi robbertje gevochten met Thij Twaalfhoven en Hein-Durk Vellema. Het was dan ook een en al Peugeot wat de klok sloeg. Inmiddels had Hendrik-Jan Praamstra zich ook voorin gemeld. Het was dan ook een verrassing hem ineens met een Citroen AX van start te zien gaan vandaag. Dat hij het spoor in zijn nieuwe auto niet bijster was bleek wel want hij kreeg de koppositie te pakken. Hein-Durk Vellema sloot direct aan en verloor zo Praamstra niet uit het oog. Opvallend was de opmars die Jimmy Hop gestart was. De zoon van Herrijk reed alsof zijn leven er vanaf hing in elk geval. Deze strijd leverde hem uiteindelijk ook zijn Waterloo want een indrukwekkende vouw in de motorkap, na een flinke strijd met Jeremy Dikmans en Wout Hesselink, deed de radiateur flink roken. Uiteraard was hierna zijn finale dan ook voorbij en moet Hop zijn pijlen op Kerkdriel gaan richten. Praamstra stond flink onder druk en verstuurde zich op de inmiddels met veel kuilen bezaaide baan en valt een einde terug in de klassering. Hierna is het Thij Twaalfhoven die zijn ervaring goed kon gebruiken en zeer koel de overwinning in Zuidwolde kon pakken en de leiding in de tussenstand. Hein-Durk Vellema en Stephan van Dijk, zeer solide gereden, maakten het podium vol. Jeremy Dikmans eindigde op plaats 4 maar moest zich na afloop van de finale melden en op de uitslag zagen we dan ook terugkomen dat hij op plaats 15 was geeindigd.
En dat overkwam ook Hendrik-Jan Praamstra en zo was er een uniek moment want er eindigden zo 2 riiders op plaats 15 en niemand op 14.
Zo win je een NK en zo sta je weer met beide benen op de grond. Het maakte voor Rick van Herwijnen de weg vrij om een plaatsje door te schuiven naar 4 om zo net voor Wout Hesselink te eindigen.

1. Thij Twaalfhoven
2. Hein-Durk Vellema
3. Stephan van Dijk

Toerwagenklasse
Peter Breederland kende een slecht resultaat in de vorige NK na zijn koprol. Daags erna zagen we hem dan ook op krukken rondlopen en vroegen we ons toch af of het met de rol te maken heeft gehad. Maar niets bleek minder waar want een noodzakelijke operatie aan zijn meniscus bleek de oorzaak te zijn van zijn mindere mobiliteit. De Suzuki was inmiddels weer helemaal opgelapt en zag er weer net zo strak uit als we gewend zijn. Hulde dus aan Nico en de monteurs die een knap staaltje vakwerk afgeleverd hebben.
Ton van Leeuwen kwam vol goede moed naar Zuidwolde en hoopte op nog meer succes als in Ysselsteyn. Helaas duurde zijn NK maar 30 meter toen de versnellingsbak de geest gaf. Met een andere bak kijkt Ton dan ook enorm uit naar de eerste klei wedstrijd in Kerkdriel.
Frederik Veldhuizen was erg sterk vandaag ondanks dat zijn wedstrijdritme nog niet hoog lag. Na zijn valse start in de eerste manche liet hij zich niet van de kook brengen in de finale waar hij zich als de nummer 3 voor plaatste. Bij de start liet hij zien dat hij ook een goede bliksemstart kon maken en de techneut uit Westbroek pakte de kop voor Tuchter en de altijd gedreven Peter Breederland. Rene van Vliet was ook vandaag weer erg sterk aan het rijden en hij probeerde in de eerste bocht dan ook de aansluiting met de top-3 te vinden. Dit leek te lukken tot de snelheid inzakte en van Vliet zijn gewonnen posities weer verloor. Rob van Kuringe zat er ook weer lekker bij op plaats 4. Veldhuizen reed alsof zijn leven er vanaf hing en het leek wel of hij wilde bewijzen dat er altijd rekening met hem gehouden moest worden. Tuchter was niet bij machte om de Honda van Veldhuizen bij te benen en moest buigen. Maar in het achterhoofd dat Veldhuizen vanwege zijn geloofsovertuiging de beide zondagwedstrijden niet rijdt reed dus berekenend. Peter Breederland kon maar geen aansluiting vinden bij Tuchter en ook dit gat was erg groot te noemen. Rene van Vliet zijn motor begon inmiddels vreemd te klinken en hij moest de Subaru dan ook vroegtijdig parkeren. Zijn schrap ligt daarmee niet in Ysselsteyn, helaas.
Met nog 4 ronden te gaan begint Veldhuizen aan het dubbelen van de achterblijvers en bestaat de ijdele hoop bij de vele toeschouwers dat het misschien nog spannend gaat worden. Maar niets bleek minder waar want foutloos reed zowel Veldhuizen als de achterblijvers. Een knappe overwinning dus voor Veldhuizen die er met zijn snelle ronde tijden voor zorgde dat er slechts 5 auto's in dezelfde ronde eindigden. Tuchter behield met zijn bekeken tweede plaats de leiding in de tussenstand al moeten we eerlijk bekennen dat hij niet bij machte was om Veldhuizen te kloppen. Om nu al van de nieuwe kampioen te spreken is een beetje te vroeg maar Tuchter staat er goed voor. Peter Breederland restte niets meer dan de derde plaats mee naar Zuidland te nemen en kon daar tevreden mee zijn. Rob van Kuringe ook al zo'n voormalig kampioen in deze klasse bleef ook nog goed volgen en pakte plaats 4 waarmee hij zich staande hield op plaats 2 in de tussenstand. Knap was ook nu weer de prestatie van Vincent Steenman. De zandwedstrijden zijn niet tot zijn favoriete banen te rekenen maar opnieuw een top-5 klassering en zo gaat hij met een goed gevoel naar Kerkdriel toe.

1. Frederik Veldhuizen
2. Marco Tuchter
3. Peter Breederland

Standaardklasse
De standaardklasse werd op voorhand beheerst door de eventuele reglementswijzigingen. De laatste rijders werden via een oproep die ook op onze website te zien was nog eens duidelijk gemaakt dat stemmen een must was. En gelukkig werd hier massaal gehoor aan gegeven zodat het BSAC zich een goed beeld kon vormen van wat de gedachtegang binnen de standaardklasse nu precies is. Laten we dan ook hopen dat de juiste beslissingen genomen worden zodat de klasse nog lang en mooi kan blijven bestaan.
Uiteraard weer genoeg deelnemers voor een kleine finale en daar was opvallend genoeg maar 1 MR2 in te vinden en daar was Monique van der Heide de bestuurster van. Samen met Sasa Kovac waren ze redelijk zeker van een plaats in de finale. Hierachter was er een mooie strijd te zien die echt op het scherpst van de snede werd gevoerd. Want ze willen natuurlijk alle 12 naar de finale en er was nog maar 1 plaats over. Luuk de Roo en Daan Zwanenburg leken de voornaamste kandidaten te worden maar vanuit de achterhoede kwamen de 2 Kermit Kadetts van Gerwin Dimmendaal en Eddy Zielman opzetten. Een heerlijke alles of niets poging resulteerde in 3 auto's naast elkaar in bocht 1. Helaas voor Zielman was hij het haasje met een koprol en dag finaleplaats. Hierdoor was wel Luuk de Roo de laatste finaleplaats kwijt geraakt aan Gerwin Dimmendaal die hier erg tevreden over was.
De finale stond weer in het teken van de strijd tussen Stadman en Wagenaar al had Yje de Vries (ook MR2) het voor elkaar gekregen al zijn manches te winnen. Stadman dus op 2 voor thuisrijder Rene Snippe en dan pas Wagenaar. Uiteraard was de finale weer druk gevuld met MR2's. Deze keer 9 stuks waarvan 2 van het oude type met de lichte 1600 motor.
De keuze bij de start is bepalend geweest bleek achteraf. Wagenaar had de beste start alleen de lijn van Stadman was sneller en zo kwam Stadman aan de leiding en die stond hij niet meer af. Wat in het vervolg van deze finale opviel was dat de MR2 van Stadman een veel stabielere wegligging heeft dan die van Wagenaar en dat dit wel eens het bepalende verschil kan worden in de loop van het seizoen. Na een paar ronden leek het duidelijk dat het weer een MR2 feestje zou worden want de complete top-5 bestond eruit. Toch streden de Opel rijders voor wat ze waard zijn en buiten de top-3 om konden ze de aansluiting vinden. Stadman, Wagenaar en de Vries waren inmiddels al ver buiten bereik gekomen en het podium was hiermee een feit. Toch was het geen saaie finale want er gebeurde van alles in de Zuidwoldense arena. De Seat rijder Jeroen Heijmer heeft de druk er vol op staan bij Mariette Lokate die dan ook kleine foutjes gaat maken en waardoor de top-5 niet meer uit MR2 rijders bestaat. Heijmer gaat dan ook direct in de achtervolging naar Snippe die zijn thuis voordeel nog steeds kan uitbuiten. Hij krijgt het echter niet voor elkaar Snippe te verschalken en zo zijn de eerste 5 plaatsen een feit. Achter deze strijders zien we Emiel Gotink met zijn Opel, de MR2 heeft wat aanloopprobleempjes, de strijd met Lokate en Reints Bruin winnen en datzelfde deed Kovac, die vanuit de kleine finale kwam, ook. Met deze uitslag zien we ook dat de leiders in de tussenstand hetzelfde puntenaantale hebben en hetzelfde geldt voor de nummers 3 en 4. Maar met de kleibaan van Kerkdriel in het vooruitzicht vraag ik voorzichtig af of elke MR2 rijder wel met deze baan overweg kan.

1. Hendrik Stadman
2. Chris Wagenaar
3. Rene Snippe

Sprint 2000
Als eerste wil ik even kwijt dat deze klasse een heel verhaal gaat worden dus raad ik aan om er maar eens goed voor te gaan zitten !!!
Bij de Sprint 2000 klasse zagen we Klaas Postma nog steeds op krukken rondlopen al gaf hij wel aan dat het herstel van zijn gebroken enkel voorspoedig verloopt. Of hij in Kerkdriel in zal stappen weet nog niemand.
De manches waren niet zo vol als anders want de 47 deelnemers maakten het noodzakelijk om in 4 groepen te starten. Het grote nadeel hiervan is voor het publiek dat er veel winnaars zijn waardoor het heel moeilijk is om op voorhand te bepalen wie er allemaal in de finale staan. Voor de vals starters is er niet zo veel aan de hand want dit levert met minder deelnemers in een manche toch nog redelijk wat punten op.
Leonard van de Ven kent tot nu toe een slecht begin. In Ysselsteyn lukte het net niet door onder andere een valse start en ook nu zat het niet mee. Een koprol maakte een einde aan zijn titel aspiraties en de crossdag was ook direct voorbij.
In de kleine finale stond de grote naam van Freek Gussinklo die zijn draai niet helemaal leek te vinden. Remon van de Akker was de man die hier niet in thuis hoorde want hij had zich rechtstreeks voor de finale moeten plaatsen. Een valse start in 1 van de manches liet dit echter niet toe. De aanpassingen aan de versnellingsbak die Henk Prinsen had gedaan pakten prima uit en beide waren daar erg over te spreken.
Gussinklo en van de Akker gaven dan ook direct de toon aan alleen dit was slechts van korte duur want op het rechte stuk na de start zagen we William Boelen hoog boven het stof uitkomen en een aantal flinke buitelingen maken. Code rood en een complete herstart waar Boelen niet meer aan mee kon doen gezien de schade aan het frame die aanzienlijk was. Het was het geluk voor Patrick Cleys dat dit gebeurt was want die zat weer vast in de greppel dus hij mocht weer mee starten.
Bij de herstart was Gussinklo die de toon aangaf direct gevolgd door Remon van de Akker. Akker wilde kostte wat het kost aan Gussinklo voorbij en dat sierde hem. De ex Nederlands kampioen standaardklasse slaagde in zijn poging en won de kleine finale gevolgd door Gussinklo en de ook zeer sterk rijdende Stephan van Doremalen. Opvallende andere zaken in deze kleine finale was dat hier ook de nummer 1 en 2 van de Ysselsteynse NK stonden. Rotink schakelde zichzelf uit door hard rechtdoor te gaan in de chicane. Peter Timmermans probeerde het tot het einde maar kwam er maar niet door. Met 2x een valse start op zijn naam bleek hij niet in staat om door te dringen tot de finale. Feit was dat we wel een andere top-2 zouden krijgen.
De finale wordt een wel heel apart verhaal want ik kan me niet herinneren dat we zoveel herstarts in een finale hebben gehad.
Pieter Molenaar is terug van weggeweest want hij plaatste zijn opvallende oranje sprinter tussen de gevestigde orde op de eerste rij. Peter Versluis had zijn problemen onder controle en pakte de pole. De start was een feit en we zagen de groene sprinter van Ronald Akkermans die de beste start had. Peter Versluis en Pieter Molenaar sloten aan en ook Rients Postam meldde zich vooraan. Inmiddels was de sterk rijdende Stephan van Doremalen over de kop gegaan net na de start wat een code rood opleverde. Jammer voor hem dat hij zijn sterke optreden geen vervolg meer kon geven. Remon van de Akker had ook schade aan een schokbreker, draagarm en een lekke band. Deze werd inrazend tempo vervangen en hij kon weer aansluiten voor de herstart.
De complet herstart van de finale was bizar om te zien. Rients Postma was de kopstarter maar dat ging niet zonder slag of stoot. Want zowel Michel Kempenaars en Pieter Molenaar zagen de onderzijde van Postma voorbij komen en wonder boven wonder liep het goed af voor de sympathieke Fries. Hierdoor gingen wel Postma, Kempenaars en Ronald Akkermans
prachtig door de bocht heen. Net voorbij de finishlijn crashte Bjorn Wichers Schreur hard wat hem wat een lichte blessure aan zijn knieen opleverde dus Bjorn beterschap.
Het voorval gebeurde na de eerste doorkomst dus moest er een herstart op de baan plaatsvinden. Aangezien ook een hoop aanwezige officials niet exact weten wat de eerste doorkomst is werden alle auto's van de baan gestuurd voor een complete herstart wat niet de bedoeling was dus uiteindelijk toch een herstart op de baan. Alweer een nieuwe start dus. Netjes opgesteld schuin achter elkaar in rijen van 2 dachten we dat er niets meer kon gebeuren... Deze finale gaat dan ook de boeken in als een koppeling killer van de bovenste plank. Postma mocht als eerste starten en pakte opnieuw de kopstart voor Kempenaars en Pieter Molenaar die het in bocht 1 bijna mis zag gaan maar hij herpakte zich knap. Na 2 ronden was er een harde rol van verrassing Arjan Kinds. Het frame liep flinke schade op aan de neus en weer volgde een code rood dus herstart nummer 3 wat met de eerste start op 4 kwam. In het reglement staat niets over bijtanken maar met zoveel starts moet daar toch eens over nagedacht worden.
Bennie Fielt mocht deze start niet meer meemaken en werd eruit gehaald door de wedstrijdleiding. Akkermans had de pech dat hij een aantal mindere rondjes had gereden dus was hij wat verder achteraan te vinden. Rients Postma mocht dus weer proberen om de kopstart te pakken wat hem dan ook weer lukt. Hierna begon hij aan een zeer imposante voorsprong te werken wat hem uiteindelijk zijn allereerste NK overwinning opleverde. Dat het zijn tweede had moeten zijn weten we allemaal na het drama met de dynamo die de geest gaf in Ysselsteyn. Michel Kempenaars vierde zijn eigen feestje en was dan ook dolblij met zijn tweede plaats die hij dik verdiend had. Pieter Molenaar was nummer 3 die feest vierde. Na een mooie strijd met Herrijk Hop was het toch de wederopstanding van Molenaar die het podium compleet maakte.

1. Rients Postma
2. Michel Kempenaars
3. Pieter Molenaar

Sprint 1600
Frank de Bruyn beleefde niet veel geluk aan deze NK. Net na de start van manche 1 maakte hij een zware koprol mee. Niet echt lekker wandelend kwamen we hem later tegen in het rennerskwartier en bleek hij een gekneusd/beurs scheenbeen te hebben.
Ook Andre Bouwmeester moest nog even door de Medical hulp onderzocht worden. Marcel Reints stond in een van de manches haaks op de baan en Bouwmeester reed hem volgas in de flank. Gelukkig zag het er allemaal veel erger uit dan gedacht want in de kleine finale stonden ze er allebei weer.
Door de equipe regeling is het wel eens lastig in te schatten wie er in welke auto rijdt maar in dit geval was het Cor Roerdink die de kleine finale naar zijn hand zette.
Bij Erwin Sligman brak in bocht 1 de complete rechter achterbrug eronder uit en daarmee was hij de eerste die zijn kans op de finale in rook zag opgaan. Bouwmeester en Reints dus ook beide in deze kleine finale waarbij Reints liet zien dat hij erg voorzichtig en bekenen rijdt. Natuurlijk heeft de jonge inwoner van Apeldoorn een snelle auto maar hij kan er ook goed mee omgaan. Met nog 4 ronden te gaan ziet het er naar uit dat Reints een finale plaats kan vergeten. Toch weet hij in sommige ronden 2 man voorbij te steken en zo ligt hij met nog 2 ronden te gaan op plaats 3. Met voor hem Martijn Ferket waarbij nog een aanval probeert maar tenslotte zijn positie koestert en de finale binnen rijdt.
De finale stond weer in het teken van de strijd tussen de auto en de motorfietsmotoren en beide typen bleken erg goed met de baan overweg te kunnen. Joran van den Kieboom was het snelste weg met de start en Tolkamp zat hem direct op de hielen. Bart van Deursen, die in zijn woonplaats Ysselsteyn nog plankenkoorts had, zat er ook goed bij samen met Marcel Schoo. Van Deursen was de grote pechvogel in deze finale want op koers voor een medaille zien we de sprinter op het rechte stuk na de start ineens een hele rare beweging maken. Er zal iets afgebroken zijn waardoor deze haaks over de baan heen de greppel inschiet. Toon Jacobs kan van Deursen gelukkig nog net ontwijken en neemt zo plaats 4 van hem over. Van den Kieboom ligt nog steeds aan de leiding en Tolkamp blijft de druk er vol ophouden. Dit resulteert in een klein foutje wat door Tolkamp genadeloos wordt afgestraft. De heersend kampioen komt zo aan de leiding en pakt weer een NK overwinning erbij en zet de toon voor titel nummer 3. Van den Kieboom restte niets anders dan de zilveren plak mee te nemen maar met zijn bos bloemen in de hand liet hij zien daar meer dan tevreden mee te zijn. Schoo is terug aan het front en na de zandbanen die hij goed overwon ziet ook hij uit naar de klei en weet waar de manco's op dit moment liggen. In 2010 zal er dan ook echt rekening met hem gehouden moeten worden.
Achter de top-3 waren er wel heerlijke gevechten gaande. Toon Jacobs had zijn handen vol om Ingo van Lipzig van zich af te houden wat hem uiteindelijk ook lukte. Reints wist ondertussen nog wel een opmars te beginnen maar wist niet verder te komen als plaats 7 wat toch nog een knappe prestatie is. Opvallend was ook het optreden van Maarten de Weerd de die oude auto van Antoine Simons flink de sporen gaf en op plaats 8 eindigde.

1. Edwin Tolkamp
2. Joran van den Kieboom
3. Marcel Schoo

Keverklasse
Eelco Kruis heeft weer werk aan zijn kever. De schade na Kollum is net hersteld en ingeschat denk ik dat de schade nu ook iets groter is. Een schermutseling in het middenveld na de start leverde een minmaal 4-voudige salto op van Kruis en dat volgas op het rechte stuk tussen de rest in. Geen lichamelijk letsel gelukkig al kan ik me niet voorstellen dat er geen flinke spierpijn aan te pas komt.
Goed om te zien dat Lammert Brink weer helemaal terug was. De handelaar uit Emmen had zijn snelle motor weer en ook de looks van de auto waren weer zoals we gewend zijn ofwel lekker flitsend.
Toch kon Brink zijn pole niet omzetten in de snelste start want Marco Raben liet zien dat hij overduidelijk de snelste was. Frits de Haan sloot aan net voor Brink die het Drentse publiek op de banken liet staan. Samen met Willem Snijder zijn zij natuurlijk de local heroes. Maar daar had Raben geen boodschap aan en foutloos reed hij zijn finale van begin tot einde en de winst nam hij dus mee naar Winterswijk.
Frits de Haan was niet helemaal foutloos want in de bochtencombinatie 1 en 2 lagen lelijke gaten waar de Haan zijn kever dan ook bijna in kwijt raakte. Het had geen gevolgen voor hem doordat hij het geluk had Stokkink nog te ver weg was. Brink liet namelijk een wel heel groot gat vallen aan de binnenzijde en zag zo zijn bronzen positie ingenomen worden door Stokkink die nog altijd enorm gedreven is. Brink bleef wel druk houden bij Stokkink en met zijn mooie en spectaculaire rijstijl verdiende hij meer vandaag. Willem Snijder reed in dezelfde stijl als Brink en passeerde Boessenkool knap en zo maakte Snijder de top-5 compleet. In de laatste ronden ontstond er net voor de finish een lelijk gat waardoor Frist de Haan bijna als een F16 het luchtruim koos. Stokkink zat er dan ook direct achter en zag geen kans meer om de Haan voorbij te steken al scheelde het niet veel.

1. Marco Raben
2. Frits de Haan
3. Arjan Stokkink

Superklasse
De terukeer van Frits Duizendstra in de auto van Wim Kok was van korte duur. Een probleem maakte het dat Frits slecht een 1 manche aan de start verscheen.
Bernd Stubbe had geen geluk vandaag. Of misschien wel want de zaken die vandaag gebeurden kan hij niet gebruiken tijdens de volgende EK wedstrijd in Bauska. Tot 2x toe brak de tandriem van de oliepomp en dan heb je een serieus probleem natuurlijk.
Twan Hermkens kende ook een moeilijke dag want een aanrijding in manche 1 resulteerde in een zachte koprol en hierdoor geen punten. Toch haalde hij de finale waarin hij niet kon overtuigen. Michael Kuijpers haalde de finale niet eens en kende dan ook alleen maar problemen en zo heeft hij zijn schrapwedstrijd al te pakken en dat is een slecht teken zo vroeg in het seizoen.
Het is inmiddels 18.45 uur als de zwaarste klasse zich opmaakt voor de laatste finale van vandaag. Wilhelm Franssen en Leo Scholten kwalificeerden zich ook voor deze finale maar stonden niet aan de start. Opvallend dat we Dirk van Dijk en Pierre Blok op de eerste 2 plaatsen zien staan van de finale. Maar over de hele dag gezien waren ze gewoon een stapje beter dan de rest en met de eerder genoemde grote namen er niet meer bij stond er wat te gebeuren.
John Verberk wil dit jaar graag de titel halen in de Superklasse om zo net als Frits Duizendstra alle titels in de verschillende sprintklassen gewonnen te hebben. Vandaag maakte hij duidelijk dat dit geen rare gedachte is want de kopstart is voor hem. Opvallend is tevens dat John weer op zijn oude nivo zit qua wagenbeheersing als in zijn eerdere kampioensjaren. Een klein tikkie aan het stuur geeft John weer het gevoel dat de sprinter doet wat hij wil en niet andersom. Bij het uitkomen van bocht 1 gaat het mis voor Harrie van der Putten. Rob de Baar raakte uit koers en schiet naar de buitenzijden van de baan waar van der Putten net aankomt. Van der Putten kan de Baar niet meer ontwijken en de afvlagger rent voor zijn leven want van der Putten parkeert zijn sprinter noodgedwongen naast de baan en op zijn kop. Geen code rood al kan van der Putten nauwelijks uit zijn auto komen doordat hij met de kooi in het zand gezakt ligt.
Verberk en van Dijk zien het pas een ronde later dat het zeker is dat er een nieuwe NK winnaar uit de bus zal komen vandaag. En die winnaar wordt John Verberk die onbedreigd naar plaats 1 rijdt. Dirk van Dijk rijdt op zijn beurt weer onbedreigd naar plaats 2 toe en is daar zeer tevreden mee natuurlijk.
Pierre Blok heeft het zwaarder want de hete adem van Henk Bok voelt hij continu in zijn nek. Maar de regerend kampioen in de Sprint 2000 klasse staat zijn mannetje en denkt ik heb voor hetere vuren gestaan en Bok ziet geen kans om Blok te passeren. Zo was er een indrukwekkende strijd voor de laatste podiumplaats te zien.
Verder gebeurde er weinig in deze finale die wel een lust was om naar te kijken.
Dat Pierre Blok de fiere leider in de Superklasse is had niemand verwacht na 2 wedstrijden maar geeft aan dat de strijd voor deze titel open ligt en mooi gaat worden in de loop van het seizoen.

Resume
Op het schuiven na wat beter gekund had, al was dat in tijdverlies zeker niet te merken, kunnen we concluderen dat ook tijdens deze NK niets mis is gegaan. Dat niet alleen de rijders een professionelere uitstraling krijgen reflecteert zich ook op de verenigingen die er ook alles aan doen om het allemaal op rolletjes te laten lopen. En nu is dat ACCZuid als de DAC top gelukt. Ook na afloop zag het er allemaal super uit met de verkeersregelaars die er voor zorgden dat het geen rommeltje werd. DAC volgend jaar weer want dan bestaan jullie alweer bijna 45 jaar en dat is ook een jubileum toch?
Wat overigens een super leuk detail was aan deze NK was het huldigen van de rijders op de baan. In een kar, moet vervangen worden door de NK pacecar, werden ze rondgereden over de baan. Werden ze vroeger als dit gebeurde overgoten met pek en veren werden ze nu gehuldigd en hartstochtelijk door het in enorme aantallen aanwezige publiek toegejuicht. Op die van de Superklasse na dan want toen was iedereen al zijn tas aan het inpakken en op weg naar de auto.
Op naar Kerkdriel die voor mij een speciaal tintje zal hebben daar ik aan de start sta van de Superklasse in de auto van Hedser Bruinsma van TBS Autosport. Als ik de finale haal dan ben ik al een hele vent geloof ik.

Tot Kerkdriel dan maar...