Een
jaar later...
Vorig jaar, bijna om deze tijd... Ik heb het niet vaak over mijn
ongeluk. Niet omdat ik het probeer om te vergeten maar omdat ik
liever vooruit kijk. Het was een bewogen jaar als ik er op terug
kijk. Operaties, revalidatie, je leven overhoop.
En nu, nu loop ik weer, ik kan weer auto rijden. Van de week voor
het eerst 'gesprongen' tijdens fysio. Het gaat goed en of het
ooit helemaal goed komt? Wie weet, ik zal vast dingen moeten laten
die ooit op mijn 'dromenlijstje' stonden. Maar elke week maak
ik een stap vooruit en tot dat daar stagnatie in komt blijf ik
elke droom najagen.
Ik wil iedereen nogmaals bedanken die op wat voor manier steun
heeft betuigt in mijn 365 dagen challenge!
In het bijzonder mijn vriendin, familie en vrienden. Mijn chirurg,
Emile (ACNL), de mensen die een inzameling hielden voor mijn camera.
De mensen die later voor een extra injectie zorgde dat ik ook
echt mijn camera kon vervangen. En ik weet, nu ik dit schrijf,
dat ik ook nog mensen vergeet.
Wat is belangrijk in het leven? Ik denk het plezier wat je van
het leven krijgt. Durf te leven! Voordat je het weet is het voorbij!
Tot op de komende wedstrijd!
Met een grote glimlach: "De groeten!"
Marnic
SnelleFoto.nl / AutoCrossNederland.nl |
